Kilka słów o ICE
ICE (lub I.C.E.) to bardzo ważny skrót angielskiego zdania „W razie nagłego wypadku!”, (In Case of Emergency!).
Służbom ratowniczym idea ta i skrót znane są na całym niemal świecie, a odpowiednie procedury ratownicze przewidują jego wykorzystanie. W razie wypadku danej osoby udzielający pomocy mają problem – o osobie, której świadczą pomoc, wiedzą wyłącznie tyle, ile widzą w miejscu zdarzenia.
Kontakt z kimś z rodziny, mogącym potwierdzić tożsamość, poinformować o grupie krwi, przebytych chorobach i pobieranych lekach czy uczuleniu na jakiś środek może decydować o życiu.
Numer ICE wpisuje się do swojego telefonu komórkowego, przypisując mu telefon bliskiej, znającej nas (i nasze ewentualne problemy zdrowotne) osoby (żony, męża, matki, ojca, córki, syna). Aby wskazać więcej osobowych źródeł informacji, można po wpisaniu dużymi literami hasła ICE dołączyć myślnik i dodatkową informację, np. żona.
Wzory zapisu w komórce:
ICE – żona; ICE – córka itd.
W warunkach polskich jest to o tyle jeszcze ważne, że ratownicy w miejscu akcji i ambulansie nie przeglądają kieszeni poszkodowanych, nie otwierają portfeli, a legitymacje, które nosimy przy sobie, zwykle nie niosą żadnych informacji o naszym zdrowiu. Tymczasem elementem badania ratowniczego jest planowe "obmacanie" ciała pacjenta. Komórka w kieszeni jest wyczuwalna. Po jej wyjęciu ratownik otwiera książkę adresową i szuka ICE, by nawiązać kontakt.
Modyfikację stanowi wypełniona karta ICE w portfelu. Za Wikipedią (http://pl.wikipedia.org/wiki/I.C.E.) podajemy jej wzór. Skuteczność tego rozwiązania jest jednak mniejsza od wpisu w komórce:
Warto zadbać o to, aby wszyscy członkowie rodziny w swoich osobistych telefonach komórkowych wpisali ICE z własnym wskazaniem.